นักวิจัยจากมหาวิทยาลัยแห่ง Melbourne พัฒนาการใช้ 3D Printer สร้างชิ้นส่วนหรือวัสดุที่มีลักษณะเป็นเจลซึ่งสามารถซ่อมแซมความเสียหายที่เกิดขึ้นได้
ความสามารถในการรักษาตัวเองของเจลดังกล่าวสามารถนำไปใช้กับการเคลือบผิววัสดุ เช่น มือถือ ชิ้นส่วนยานยนต์ หรือชิ้นส่วนที่ต้องการความยืดหยุ่นสูง การทำงานและการตอบสนองต่อความเสียหายที่เกิดขึ้นมีลักษณะคล้ายเนื้อเยื่อสิ่งมีชีวิต องค์ประกอบมีส่วนผสมจากวัสดุโพลีเมอร์ในตระกูลเดียวกับคอนแท็คเลนส์ผสมกับสารเคมีเฉพาะทำให้นักวิจัยสามารถออกแบบโมเลกุลใหม่ได้ ปัจจุบันอยู่ในขั้นตอนการพัฒนาให้มีความแข็งแรงและยืดหยุ่นมากขึ้น
